De spits is er af, we zijn weer op onze Mi Dushi. Ze wiebelde ons vrolijk toe en zwaaide met de vlaggen aan de zalings. Afgelopen woensdag9 mei heeft Miriam ons naar Rotterdam Airport gebracht. temperatuur 14 Gr. Aankomst Faro 30 Gr, neem van mij aan dat dat wennen is.

Op dit moment is het alweer 36 Grbinnen. Anneke zit buiten onder de bimimi en verroert geen vin.

Gistermiddag toen het een beetje afkoelde toch maar een loopje gedaan langs de rivier, prachtig weer, moet kunnen, of niet soms?

Het was afgaand water, bijna laagstestand. Anneke is af en toe net een strandjutter, ze ziet altijd wel iets liggen aan de waterlijn. Zo ook deze keer.Kijk daar ligt ietswat aangespoeld is, ga eens kijken, misschien is het wel een zak geld watoverboord gespoeld is! Ondergetekende naar beneden geklommen via een hekwerk. Beneden aangekomen bleek het om een mooie ronde verpakking te gaan waar iets zwaars in zat.(Misschien toch eindelijk onze zak geld?)

Mooi blauw,redelijk zwaar, ja we hadden onze schat eindelijk gevonden.

Allebij reuze benieuwd naar de inhoud, openen. Het spul was met eenstevige rits dicht geritst en lag zeer kort in het water.

Wat schetst onze verbazing toenAnneke de inhoud in haar handen hield;

EEN URN niet te geloven!!!!!!!!!dat moeten wij weer hebben. Er stond een naam van deoverledene plus het adres van het crematorium op. (Vermeld ik niet).

Wat doe je met zo iets, Anneke is naar de oever van de rivier gelopen en heeft de urn heel netjes weer in het water laten zakken, het is toch slikken bij zo'n vonds. Daar wordt je stil van.

We hebben nog geen foto;s want Ayamonte is zo vaak gefotografeerd en van onze vonds hebben we geen foto genomen.

Wil dit verhaal niet te lang maken morgen moet er ook nog wat te melden zijn. O Ja Hans van de Tomboy komt vandaag ook weer in de haven, pils staat al klaar.

Doei!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!