Kwart voor vijf in de middag, achter de kaartentafel. Puf, puf ,puf. 32 Graden in de schaduw. Je maakt wat mee voordat je met pensioen gaat. NEE, we klagen niet ,als je hoort wat voor een Klote weer het thuis is.

Twee dagen gewacht tot er een beetje internet verbinding is, Hoe was het leven VOOR het internet??

OK. We liggen weer eens in één van onze lievelingshavens, Cartagena.

Hebben verschillende ankerbaaien aangelopen en hebben ons prima vermaakt, meestal over medezeilers, Bijvoorbeeld in Puerto Genovés. Met deze baai hadden we minder goede ervaring want in deze baai stond verleden jaar s'nachts het water boven de vloerplanken. Nog maar eens geprobeerd want het is en blijft een pracht stek om te ankeren. Als......... de wind niet draait plus geen harde wind opsteekt. En laat dat nou potverdorie net gebeuren. Van de weersverwachtingen kun je hier niet op aan. Verwacht je Noordenwind, wordt het Zuid, kan natuurlijk ook andersom. Heerlijke stek uitgezocht, uit de wind, 6 meter diep, 20 meter ketting. Moet toch kunnen? Bijna geen wind en voor de nacht was de verwachting variabel 2 tot 3.

In het begin lagen we er als enigste maar langzaam druppelden er meerdere boten binnen, zo ook een Duitse nauticat. De schipper in z'n blote gat. Moet hij weten plus dat ik niks van blote kerels moet hebben. Dit ter zijde. Oh ja deze schipper moest dus ankeren, of ten minste probeerde het. Een nauticat is relatief hoog van opbouw. Als eerste gooide hij z'n anker steeds op het diepste punt, smeet er minstens 30 meter ketting achteraan en ging lekker in het zonnetje liggen bakken. Tot er een bries opstak. Oei.......Daar ging die blote Duitser met zijn inmiddels ook blote Duitse madam. Daar ging de nauticat.

Het probleem was z'n ankerlier, wat die had hij niet. Alles, het hele spul moest met het handje binnen gehaald worden. Alles in z'n blote kont, geen gezicht dat klokkenspel slingerend. Onze schipper werd steeds roder (en dat was hij al) En dat niet één maal, Néén minstens vijf maal moest zijn anker opgehaald worden. Moet toegeven, bekijks hadden ze,vooral toen madam meehielp trekken.

Alle ankeraars waren toch wel angstig dat dit stel op hun boot zou klappen (Wij ook).

s'Nachts is er toen een flinke wind 5/6 opgestoken, gelukkig hebben wij een 25 KG Rocna anker, niet zo goedkoop in aanschaf maar je slaapt toch rustiger. Het Duitse stel had een mini ankertje, hoe durven ze. De volgende morgen waren ze verdwenen. Wij blij, iedereen blij.

Stop er nu mee, gaan een biertje pakken in de stad. Afgekoeld tot 30 Gr.

Morgen hebben we nieuws!!!!!!!!!!!!

Doei!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!