Ciutadella, (Menorca) Daar liggen we nu al weer een paar dagen voor anker.

Mallorca ligt achter ons en om eerlijk te zijn , erg rouwig zijn wij er niet om. Bye Bye, Nicht auf Wiedersehen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Menorca is compleet anders, lage kust, vele baaien en baaitjes. Maar het vreemde is, dat er hier veel, heel veel meer scheepsverkeer is dan op de andere eilanden. Het lijkt af en toe wel de A1 in de spits.!!!!!!!

Fransen, Italianen plus een verdwaalde Hollander.

Ergens hebben we beiden het gevoel , DIT IS HET. Eergisteren werd besloten om naar het noorden te gaan om daar ons anker uit te gooien. Op weg daarheen boten en al wat maar drijven kan, kris kras doorelkaar. Vergeet uiteraard onze jetski's niet plus de snelle schoenendozen. Onze Engelse vrienden hebben daar een mooie uitdrukking voor: Gin Palace

De truc is, als je ergens wilt ankeren moet je dat erg vroeg of erg laat doen, anders is er geen plek tussen de schoenendozen en strijkijzers.

Alleen bij ons werkt dat meestal niet. We zijn gewoon te lui om zo vroeg op te staan. Dusss de aankomst is meestal als het hele spul al aanwezig is.

Dan is het opletten geblazen, welke boten blijven overnachten en welke niet.

Schoenendozen, jetski's, rondvaartboten, charterboten blijven niet overnachten, dus daar gaan we liggen, zo dicht mogelijk in de buurt. Ze gaan toch weg!!!!!!! In het begin is dat best eng om te doen ,maar je wordt steeds brutaler. Er is altijd een plek.

Maar ik moet zeggen het is werkelijk schitterend hier, kristal helder water, op 12 meter kun je je anker zien liggen. Zwemmen en gek genoeg niet zo'n chaos als op de andere eilanden. Hier blijven we nog een poos.

Gisteren de bijboot gepakt om eens land te zien en wat schetst onze verbazing?

Het is een heerlijk stadje, met alles erop en aan . Leuke terrassen en straatjes.

Met onze buurtjes uit Amsterdam drinken we er nog een vandaag (of twee).

Op foto's moeten jullie nog even wachten, onze internetverbinding gaat nog steeds via een stick en is erg langzaam en bijna op. In Italië moeten wij weer achter een Italiaanse stik aan. MAARRRRRRRRRRR wat in het vat zit verzuurt niet.

Ga weer eens buiten kijken. Anneke had het beddengoed te luchten gehangen en dat spul gaat nu een eigen leven lijden.Het anker kraakt want wij zijn bijna aan het zeilen.

De verbinding valt weg dus ik stop er mee.